Jack van der Dussen (76) heeft een
werkkamer met stapels. Het is een keurige werkkamer overigens hoor, met een
lang bureau met twee werkplekken, en heel veel familiefoto’s aan de muur. Maar
met stapels. Stapels documenten, en sommige van die stapels zullen er nog wel
even blijven liggen. Want dat Van der Dussen na 16 maart stopt als raadslid,
betekent niet dat hij ophoudt met het kritisch volgen van de gemeente Bernheze.
En hij doet onderzoek. ,,Naar bepaalde zaken, als de tijd daar rijp voor is zal
ik daarmee in de openbaarheid treden. Maar nu nog niet.” Waar aan te denken?
,,Het Nistelrodese kartel, om maar een voorbeeld te noemen. Maar meer wil ik
daar nu niet over kwijt. Of over Heesch-West, ik heb daar een WOB-verzoek over
ingediend, maar ook daar kan ik nu niet meer over zeggen.”
Trots op
Van der Dussen is kritisch, en daar is hij
trots op. ,,Mensen houden vaak hun mond dicht. Ik ben een van de weinigen in de
raad die dingen wel bespreekbaar maakt. Als de wethouder het moeilijk krijgt,
dan wordt hij door de raad in bescherming genomen. Maar zo werkt het niet.”
Uit een van de stapels, onderin een kast,
trekt hij, feilloos, hij hoeft nauwelijks te zoeken, een aantal papieren.
,,Hier! Toen de gemeente in 2015 zonnepanelen op het dak van het gemeentehuis
wilde leggen, bleken die te zwaar. Dus 250 van de 1400 geplande zonnepanelen
konden niet geplaatst worden. Dus bleef de aannemer met 100.000 euro aan
zonnepanelen zitten, en kreeg van de wethouder als troost een cheque van 15.000
euro. Maar die man van de zonnepanelen had dat toch van tevoren even uit moeten
rekenen, en dan een goede offerte maken. Nu kreeg hij van de gemeente 15.000
euro omdat hij zijn huiswerk niet had gedaan. Zo ga je toch niet met
gemeenschapsgeld om?”
Mateloos opwinden
Hij kan zich mateloos opwinden over
kwesties. En vindt dat de raad in Bernheze dat niet genoeg doet. ,,Ik had in de
raadsvergadering vragen gesteld over het dure kopje koffie. En dan krijg ik
later te horen dat ik die vragen maar in de commissievergadering had moeten
stellen. Maar het is belangrijk! Die dure koffie is een groot probleem!”
Vervolgens houdt hij een lange verhandeling over de jaarrekening, en hoe de
exploitatie niet alleen door de horeca opgebracht hoeft te worden. ,,Dan zeggen
ze dat dat iets is tussen het bestuur van De Pas en de maatschappelijke
verenigingen, maar wij hebben wel een motie waarin we opdracht geven om van De
Pas een huiskamer voor iedereen te maken.”
Terugblikkend beleefde Van der Dussen zijn finest
hour als raadslid niet in de raadzaal, maar ergens in een weiland op
de hoek van de Kruishoekstraat en de Vinkelsestraat, net buiten het dorp.
,,Toen bleek dat dat de plek zou worden voor een grootschalig
asielzoekerscentrum heb ik gelijk gezegd: dát gaat niet gebeuren. Ik was niet
tegen de opvang van asielzoekers, maar dan wel kleinschalig, en verdeeld over álle
kernen. Dus niet vijfhonderd mensen op één plek, voor tien jaar.” In dat
weiland, waar dus geen asielzoekerscentrum staat, was Van der Dussen het enige
raadslid dat zijn gezicht liet zien. En er waren camera’s, van álle
nieuwsomroepen, lokaal én landelijk. ,,Ik was die avond op álle zenders.”
De buurman
,,Je probeert zoveel mogelijk voor elkaar
te krijgen”, zucht hij. ,,Maar het is als oppositiepartij moeilijk de handen
van de coalitie op elkaar te krijgen. Bij de landelijke verkiezingen was de VVD
ook hier de grootste partij. Maar ja, de lokale partijen hè. Bij
gemeentepolitiek kiezen mensen toch voor de buurman.”
Passie in het lijf
En dat terwijl er toch zoveel passie zit
in dat VVD-lijf. ,,Onrecht, daar kan ik niet tegen. Meten met twee maten:
verschrikkelijk.” En wat dat betreft, denkt, en hoopt hij, dat mensen hem ook
na 16 maart nog weten te vinden. Een vastomlijnd plan heeft hij niet, hij houdt
zijn telefoon in de gaten voor leuke aanbiedingen. ,,Ik heb een luisterend oor.
Ook als mensen niet op de VVD stemmen hoor. Ik kan niet alles oplossen, maar
misschien wel advies geven. Ik heb veel kennis.”